ทุกคนรู้กันไหมว่าในสมัยอยุธยา 'อุจจาระ' หากเกลียดหรือไม่ชอบขี้หน้าคนไหนก็จะมีการเอา 'อุจจาระ' ไปปาใส่บ้านของคนนั้น จนทำให้เกิด 'กฎหมายการห้ามปาอุจจาระ'
.
ในสมัยอยุธยา แม้ว่าจะไม่มีมาตรการสุขอนามัยที่ดีเหมือนในปัจจุบัน แต่การขับถ่ายอุจจาระของแต่ละชนชั้นนั้นยังมีความแตกต่างกันอย่างชัดเจน
.
สำหรับกษัตริย์จะมีห้องสำหรับขับถ่ายโดยเฉพาะ ซึ่งเรียกว่า 'ห้องโถงโต้ง' ภายในห้องนี้จะมีกระโถนรูปทรงปากแตรขนาดใหญ่ที่ใช้สำหรับขับถ่าย จากนั้นในตอนเช้า เจ้าหน้าที่จะนำกระโถนนี้ไปทิ้งให้เรียบร้อย
.
ส่วนขุนนางจะใช้ห้องส้วมที่ขุดหลุมไว้แล้ววางไม้สองแผ่นไว้ตรงปากหลุม เมื่อใช้เสร็จจะทำความสะอาดโดยใช้กิ่งไม้เขี่ยอุจจาระออก และนำฝามาปิดไว้
.
สำหรับชาวบ้านในย่านชุมชนแออัด เช่น ย่านคนจีน พวกเขาจะขับถ่ายในกระโถนที่ตั้งไว้ในบ้าน แล้วเก็บรวบรวมเพื่อรอให้คนมารับไปทำเป็นปุ๋ย ในขณะที่ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ริมน้ำก็จะขับถ่ายลงไปในน้ำ โดยมักเลือกเวลาที่ไม่มีคนอยู่ เช่น ตอนเช้ามืดหรือค่ำมืด ซึ่งการขับถ่ายในลักษณะนี้จะเรียกว่า 'ไปท่า'
.
สำหรับชาวบ้านที่ไม่ได้อาศัยอยู่ใกล้น้ำ ก็จะใช้จอบขุดหลุมอุจจาระเป็นระยะ ๆ หากอาศัยอยู่ในเขตทุ่งก็จะเรียกว่า 'ไปทุ่ง' และหากอยู่ในป่าก็จะเรียกว่า 'ไปป่าไปเขา'
.
เนื่องจากในสมัยนั้นชาวบ้านทั่วไปไม่ได้มีห้องน้ำส่วนตัวสำหรับขับถ่าย และหากมีความขัดแย้งกับใคร ก็อาจเกิดการ 'ปาอุจจาระ' ไปยังบ้านของคู่อริ ซึ่งเป็นการกระทำที่สร้างความรำคาญและทำให้เกิดกลิ่นเหม็นเน่าไปทั่ว ทางการจึงต้องออกกฎหมายเกี่ยวกับการขับถ่ายเพื่อควบคุมพฤติกรรมนี้ โดยมีข้อความสำคัญในกฎหมายลักษณะเบ็ดเสร็จ ดังนี้
1. จะอุจจาระสุ่มสี่สุ่มห้าตรงไหนไม่ได้ ต้องขับถ่ายเป็นที่เป็นทาง
2. ห้ามปาอุจจาระ มักเกิดกับคนที่มีศัตรูเยอะ ซึ่งจะมีคนที่เกลียดเอาอุจจาระใส่ใบตองห่อไว้ แล้วขว้างเข้าไปในบ้าน
.
การฝ่าฝืนกฎหมายนี้มีโทษปรับ ซึ่งในครั้งแรกจะถูกปรับเป็นเงินจำนวนมากในสมัยนั้น เพราะบางครั้งอุจจาระอาจไปติดฝาผนังแล้วทำให้เกิดกลิ่นที่ค้างอยู่ จึงต้องรื้อฝาผนังใหม่ ถ้าฝ่าฝืนซ้ำอีกจะถูกปรับเป็นสองเท่าและยังต้องทำงานขนอุจจาระจากในวังไปทิ้งนอกวังอีกด้วย
.
