เท้ากลีบบัว ประเพณีสุดดาร์ก ยิ่งมีกลิ่น ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ

ประเพณีที่เป็นที่นิยมอย่างแพร่หลายมาเป็นพันปีในยุคของราชวงศ์ซ่งประเทศจีน คือ การมัดเท้าให้เป็นรูปคล้ายกลีบบัวตูม ซึ่งหากใครที่มีลูกสาวและหวังว่าจะสร้างอนาคตให้ลูกในภายภาคหน้าให้ได้แต่งงานกับชายที่มีชาติตระกูลดี ก็จะเริ่มทำการมัดเท้า เมื่อมีอายุตั้งแต่ 4 ขวบขึ้นไป ซึ่งหากหญิงผู้ใดปล่อยให้เท้ามีรูปทรงและขนาดปกติตามธรรมชาติ เมื่อเติบโตก็จะได้ไปเป็นคนรับใช้ตีนโต ที่ต้องทำงานหนักเยี่ยงทาส

นอกจากนี้เรื่องสุดดาร์ก ที่ต่างเชื่อกันว่าเท้ากลีบบัวหรือเท้าดอกบัวทองนี้ สามารถกระตุ้นอารมณ์ทางเพศแก่ฝ่ายชาย โดยกระทำทางเพศผ่านช่องระหว่างเท้า ( รูเท้าที่เกิดจากการรัดนิ้วเท้ากับส้นเท้าเข้าหากัน ) ซึ่งถือว่าหากเท้ายิ่งมีขนาดเล็กและมีกลิ่นยิ่งสร้างความเย้ายวน ซึ่งเท้าขนาดเล็กที่สุดนั้นมีขนาด 3 นิ้ว

การทำเท้ากลีบบัวนี้ เริ่มขั้นตอนแรกโดยการขัดให้สะอาด ผสมส่วนผสมประกอบด้วยปัสสาวะและสมุนไพร รวมทั้งเลือดสัตว์ลงในอ่างใบเล็ก เพื่อแช่เท้าให้อ่อนนุ่ม เมื่อเท้าอ่อนนุ่มดีแล้วก็ถึงเวลางัดเล็บเท้าทั้งหมดออก และพันผ้าเปียกสลับชั้นกับเครื่องหอมหลาย ๆ ชั้น แล้วเย็บติดทุกชั้น เมื่อผ้านั้นแห้ง เท้าก็จะถูกรัดจากการตึงของผ้า และฝึกให้เดิน ผ้าที่พันเท้าไว้จะถูกแกะออกมาและทำความสะอาดเท้าทุก ๆ 2 วัน และในทุก ๆ ครั้งก็จะพันเท้าให้มีขนาดเล็กกว่าเดิม ทำดังนี้จนกว่าเท้าจะผิดรูปและได้ขนาด 3 นิ้ว ประเพณีสุดโหดนี้ทำให้มีเด็กหลายคนต้องเสียชีวิตไป เนื่องจากการติดเชื้อ และอักเสบจากการรัดเท้า แต่ค่านิยมและประเพณีการรัดเท้าก็ยังไม่หมดไป

จนกระทั่งในช่วงศตวรรษที่ 18 เกิดการกบฏขึ้นโดยสตรีที่ไม่ได้รัดเท้า หลังจากกบฏโดนกวาดล้างลงไป เหล่านักเทศน์ของศาสนาคริสต์ได้ให้ความรู้กับสตรีชาวจีน รวมทั้งยังมีปราชญ์ชาวจีนที่ต่อต้านการรัดเท้า ในปี 1902 พระนางซูสีไทเฮาได้ออกกฎหมายป้องกันและปราบปรามการรัดเท้า จนประเพณีนี้ค่อยๆ หายไป ในยุคสมัยของพระนางก็มีการออกแบบรองเท้าที่ใช้ชื่อว่า รองเท้าไม้ ซึ่งไม่จำเป็นต้องทรมานกับการรัดเท้าแต่อย่างใดและยังทำให้ผู้ใส่สง่างามอีกด้วย

ขอขอบคุณที่มาและรูปภาพ : www.thai.ac