การตกปลาด้วยว่าว (Kite Fishing)เป็นหนึ่งในวิธีการจับปลาที่เก่าแก่และสร้างสรรค์ที่สุดของมนุษย์ โดยมีหลักฐานว่าถูกใช้มานานกว่าหลายร้อยปีในหมู่ชาวเกาะแปซิฟิก เช่น ฟิจิ โพลินีเซีย และนิวซีแลนด์
.
ชาวฟิจิเป็นหนึ่งในกลุ่มแรกที่บันทึกว่ามีการใช้ว่าวตกปลา โดยทำจากใบไม้หรือวัสดุธรรมชาติ เช่น ใบปาล์ม และใช้สายเบ็ดที่ทำจากเส้นใยพืช
.
ว่าวของชาวฟิจิมักมีขนาดเล็กแต่แข็งแรงพอที่จะลากเหยื่อไปยังจุดที่ปลาชุกชุม ใช้ได้ดีในพื้นที่ที่มีแนวปะการังหรือชายฝั่งที่ยากต่อการเข้าถึงด้วยเรือ
.
เหยื่อที่ใช้มักเป็นปลาตัวเล็กหรือกุ้ง ซึ่งถูกผูกติดกับเชือกที่ต่อจากว่าว บางครั้งอาจใช้เศษอาหารหรือวัตถุอื่นๆ ที่ปลาชอบเป็นเหยื่อ
.
เมื่อว่าวถูกปล่อยขึ้นไปในอากาศโดยใช้ลมจากชายฝั่ง เชือกที่ผูกกับว่าวจะถูกควบคุมโดยชาวประมงบนฝั่ง หรือบางครั้งอาจใช้ทุ่นลอยน้ำเพื่อช่วยควบคุม
.
เมื่อว่าวลอยอยู่ในอากาศ เหยื่อจะถูกปล่อยลงไปในน้ำ ปลาที่เห็นเหยื่อจะว่ายเข้ามากินเหยื่อ และถูกจับโดยเบ็ดที่ซ่อนอยู่ในเหยื่อ เมื่อปลากินเหยื่อและติดเบ็ด ชาวประมงจะดึงเชือกเพื่อนำปลาขึ้นมาบนฝั่ง
.
วิธีการนี้ ช่วยให้สามารถตกปลาในบริเวณที่ห่างจากฝั่งได้โดยไม่ต้องใช้เรือประหยัดแรงงานและทรัพยากร เพราะไม่ต้องออกเรือไปไกล