บุญ คือการชำระนิสัยให้หมดจดจากมลทิน ความตระหนี่ขี้เหนียวและกิเลสต่างๆ ชำระจิตใจให้สะอาดและพัฒนาใจให้เจริญยิ่งขึ้นไป โดยต้องเต็มใจทำ เมื่อทำไปแล้วไม่ว่าจะนึกถึงบุญที่เคยทำครั้งใด ก็ส่งผลให้ชุ่มชื่นอิ่มเอิบเบิกบาน ผ่องใสเรื่อยไป
.
ตามพระไตรปิฏก สามารถสร้างบุญได้ 3 อย่าง คือ ทาน ศีล ภาวนา หมายถึง การทำบุญ การทำความดีด้วยกิริยาต่างๆ เป็นเครื่องชำระใจให้สะอาดบริสุทธิ์จากกิเลสที่หมักหมม ที่ทับถมอยู่ในจิตใจ เช่น ความติดใจรักใคร่อยู่ในกามคุณ ความอยากเป็นโน่นเป็นนี่ ความหัวดื้อหัวรั้น และความลุ่มหลงมัวเมา
.
การให้ที่เป็นบุญแท้จริง คือความรูสึกสงบเย็นภายในจิตใจ ไม่มีความปรุงแต่งอยากได้หรือ หวังสิ่งใดตอบแทน ในขณะเป็นผู้ให้ นอกจากเพียงหวังเพื่อให้ผู้รับมีความสุขด้วยใจแท้จริง และไม่ทำให้ชีวิตใดหรือสิ่งใดเดือดร้อนในบุญที่เราทำ
.
การให้โดยไม่ต้องใช้เงิน ยิ่งให้ออกไป ยิ่งจะได้รับกลับมา
1. ให้รอยยิ้ม
2. ให้ความรัก
3. ให้ความเมตตา
4. ให้อภัย
5. ให้กำลังใจ
6. ให้คำแนะนำ
7. ให้โอกาส
8. ให้ความไว้วางใจ
9. ให้คำพูดที่เพราะ
10. ให้ความสำคัญ
.
การอนุโมทนาบุญ คือ การยินดีในความดีของคนอื่น แสดงความยินดีในบุญนั้นๆ เช่นการพูด สาธุ เพื่อเป็นการเห็นด้วยยินดีในสิ่งที่ผู้อื่นทำ อาจยินดีชื่นชมในใจ หรือเปล่งออกมาก็ย่อมได้
.
ผู้ที่เป็นเนื้อนาบุญที่ดี
ก็คือ ผู้ที่ประพฤติธรรม เห็นแก่ตัวน้อย มีชีวิตเพื่อผู้อื่นยิ่งกว่าเพื่อตัวเอง บุคคลประเภทนี้เมื่อเราให้ทานแก่ท่าน ทานนั้นย่อมไม่ได้ถูกใช้ไปเพื่อปรนเปรอตนเองหรือสนองกิเลส แต่เป็นไปเพื่อส่งเสริมธรรมให้มีผลกว้างขวาง
.
พระพุทธองค์ทรงแบ่งลำดับของเนื้อนาบุญ ลำดับอานิสงส์สูงสุดไปถึงต่ำสุดไว้ ดังนี้
1. พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
2. พระปัจเจกพุทธเจ้า
3. พระอรหันต์
4. พระอนาคามี
5. พระสกิทาคามี
6. พระโสดาบัน
7. ผู้ทรงฌาน
8. ผู้ถือศีล 227
9. ผู้ถือศีล 10
10. ผู้ถือศีล 8
11. ผู้ถือศีล 5
12. มนุษย์ผู้ไม่มีศีล
13. สัตว์เดรัจฉาน
.
ทำทานแก่สัตว์เดรัจฉาน แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าให้ทานดังกล่าวแก่มนุษย์ แม้จะเป็นมนุษย์ที่ไม่มีศีล ไม่มีธรรมเลยก็ตาม ทั้งนี้ เพราะสัตว์ย่อมมีวาสนาบารมีน้อยกว่ามนุษย์ และสัตว์ไม่ใช่เนื้อนาบุญที่ดี
.
ให้ทานแก่มนุษย์ที่ไม่มีศีลไม่มีธรรมวินัย แม้จะให้มากถึง ๑๐๐ ครั้ง ก็ยังได้บุญน้อยกว่าให้ทานดังกล่าวแก่ผู้ที่มีศีล ๕ แม้จะให้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
.
ให้ทานแก่ผู้ที่มีศีล5 แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้ง ก็ยังได้บุญน้อยกว่าให้ทานดังกล่าวแก่ผู้มีศีล ๘ แม้จะให้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
.
ให้ทานแก่ผู้ที่มีศีล8 แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้ง ก็ยังได้บุญน้อยกว่าถวายทานแก่ผู้มีศีล ๑๐ คือสามเณรในพุทธศาสนา แม้จะได้ถวายทานดังกล่าวเพียงครั้งเดียวก็ตาม
.
ถวายทานแก่สามเณรซึ่งมีศีล10 แม้จะมากถึง ๑๐๐ ครั้ง ก็ยังได้บุญน้อยกว่าถวายทานดังกล่าวแก่พระสมมุติสงฆ์ ซึ่งมีศีลปาฏิโมกข์สังวร ๒๒๗ ข้อ
.
พระด้วยกันก็มีคุณธรรมแตกต่างกัน จึงเป็นเนื้อนาบุญที่ต่างกัน บุคคลที่บวชเข้ามาในพระพุทธศาสนามีศีลปาฏิโมกข์สังวร ๒๒๗ ข้อนั้น องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังไม่ตรัสเรียกว่าเป็นพระ แต่เป็นเพียงพระสมมุติเท่านั้น เรียกกันว่า “สมมุติสงฆ์”
.
ขอขอบคุณที่มา
