บาร์เกย์ลับ ที่พบปะของชายรักชายในอังกฤษ

ชายรักชายในอังกฤษก่อนปี 1861 ถ้าจับได้ เจอโทษหนักถึงประหาร แต่หลังจากปี 1861 เป็นต้นมาถึงได้มีการลดโทษลงมาเหลือแค่เป็นจำคุกแทน แต่ก็ยังเป็นความผิดมาจนถึง ศตวรรษที่ 20 กลาง ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีการรวมกลุ่มของชายรักชายแบบลับ ๆ กันอยู่ดี โดยจะเรียกว่า Molly House ซึ่งเป็นที่พบปะของชายรักชายจะอยู่ตามร้านกาแฟ ร้านเหล้า

คำว่า Molly ใน Molly House นี้มีนัยยะอยู่หลากอย่าง คือ เป็นชื่อเล่นของแมรี่ซึ่งเป็นชื่อพื้น ๆ ของคนอังกฤษก็ได้ แต่ชื่อมอลลี่มักจะเป็นชื่อที่เรียกกันในชนชั้นแรงงานมากกว่า และผู้หญิงชนชั้นนี้จำนวนหนึ่งมักจะทำอาชีพโสเภณี

แต่ในอีกอีกความหมายหนึ่งบอกว่ามาจากภาษาลาติน คือ mollis คือนุ่มนิ่ม เพราะส่วนใหญ่แล้ว จะใช้คำว่ามอลลี่เรียกผู้ชายที่เป็นฝ่ายรับ มีลักษณะไปทางผู้หญิง ออกสาว หรือแต่งหญิงเป็นทรานส์ไปเลย แต่ไม่ว่าจะมาจากแมรี่หรือมอลลิส คำว่า Miss Molly ก็เป็นสแลงที่ใช้เรียกเกย์ชายที่มีลักษณะนุ่มนิ่ม

Molly House ที่มีชื่อเสียงมาก ๆ ใน ศตวรรษ 17 คือ Mother Clap's House ที่ Holborn กับของ Missis Muff ที่ Whitechapel รูปแบบกิจกรรมในมอลลี่เฮาส์ก็เหมือน ๆ กับสโมสรทั่วไป คือ มากิน มาดื่ม สังสรรค์พูดคุย แต่บางที่ก็จะมีห้องให้ไปอะไร ๆ กันอยู่ และบางที่ก็จะมีชายที่แต่งหญิงอยู่ด้วย

ถึงจะเจอการกวาดล้างหลายครั้งหลายหน โดยเฉพาะช่วงที่มีการปฏิรูปด้านจรรยามารยาทสังคม แต่ Molly House ไม่เคยหายไปจากสังคมอังกฤษ เพียงแต่แอบซ่อนตัวอยู่ในที่ต่าง ๆ และในบางที่ก็มีลักษณะเป็นซ่องโสเภณีก็มี แต่ก็น้อยกว่าคนที่เป็นโสเภณีชายก็จะไม่มีสังกัดหรือขึ้นทะเบียน แต่คนจัดหาก็รู้กัน

กรณีที่ดังระดับลอนดอนแทบแตกในศตวรรษ 19 คือกรณีที่ถนนคลีฟแลนด์ เพราะสถานที่ตรงนั้นเป็นแหล่งขายบริการทางเพศแหล่งใหญ่ที่มีลูกค้าเป็นชนชั้นสูงจำนวนมาก หนึ่งในชื่อที่ว่ากันว่ามาใช้บริการด้วย คือ เจ้าชายอัลเบิร์ตวิคเตอร์ พระนัดดาในสมเด็จพระราชินีนาถวิคตอเรีย รัชทายาทลำดับที่สองของราชวงศ์

โสเภณีชายส่วนใหญ่ที่อยู่ในสถานค้าบริการที่ถนนคลีฟแลนด์เป็นเด็กส่งโทรเลข ไม่ได้อยู่ประจำ แต่ก็จะมีการนัดกันมาให้บริการกับลูกค้า อาจจะนอนกับลูกค้าด้วย หรือบางทีก็มาทำกันให้ลูกค้าดู ที่เรื่องนี้มาโป๊ะก็เพราะว่า ตามปกติแล้ว เด็กส่งโทรเลขจะห้ามพกเงินเวลาทำงาน

แต่บังเอิญมีเด็กส่งโทรเลขคนหนึ่งท่าทางเลิ่กลั่ก ตำรวจหรือพลตระเวนก็เลยเรียก แล้วก็เจอเงินหลายชิลลิ่งในกระเป๋า ทีแรกนึกว่าไปขโมยใครมา แต่สอบไปสอบมากลายเป็นว่า เป็นเงินค่าจ้างจากการไปนอนกับลูกค้า แล้วก็นำไปสู่การจัดกุมนายหน้าและชายหนุ่มขายบริการจำนวนมาก ส่วนเจ้าของก็หนีไปฝรั่งเศส

แถม Molly House ที่ปรากฏในสื่อบันเทิงก็เช่น Garrow's Law ซีรี่ส์ดราม่ากฎหมาย City of Vice ที่ตัวเอกสืบคดีจนเจอหลักฐานชี้ไปที่มอลลี่เฮ้าส์ หรือ ส่วนในช่วงศ. 19 เรื่อง Taboo ยุครีเจนซี และ Ripper Street ปลายวิคตอเรียนมีซีนที่ตัวเอกไปมอลลี่เฮาส์ที่คนให้บริการเป็นทรานส์/แต่งหญิง

_____________________
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
K.ปิยะรักษ์
How the 18th-Century Gay Bar Survived and Thrived in a Deadly Environment by NATASHA FROST, DECEMBER 8, 2017