วัฒนธรรมการนอนกิน เป็นธรรมเนียมที่พบได้ในยุคโรมันโบราณ โดยเฉพาะในหมู่ชนชั้นสูงหรือขุนนางชาวโรมัน ที่แสดงถึงสัญลักษณ์ของความหรูหราและชีวิตที่ฟุ่มเฟือย และเพื่อเป็นการแสดงออกว่าตนนั้นสามารถผ่อนคลาย มีชีวิตที่สุขสบายได้ตลอดเวลา
.
พวกเขามักจะรับประทานอาหารในท่าเอนตัวหรือนอนบนเตียงที่เรียกว่า triclinium table ซึ่งเป็นเตียงที่จัดวางเป็นรูปตัวยู ล้อมรอบโต๊ะอาหาร
.
ตำแหน่งในการนอนกินแต่ละด้านจะรองรับการนอนของคนหนึ่งถึงสามคน ผู้ที่มีสถานะสูงสุดในงานเลี้ยงจะนอนอยู่ด้านซ้ายสุดของเตียง และแขกที่มีเกียรติน้อยกว่าจะนอนต่อจากนั้น
.
อาหารที่เสิร์ฟในงานเลี้ยงมักจะประกอบด้วยหลายคอร์ส เริ่มจากอาหารเรียกน้ำย่อย เช่น ผลไม้สดและชีส ตามด้วยจานหลักที่มีเนื้อสัตว์หลายชนิด และปิดท้ายด้วยของหวาน เช่น ผลไม้แห้งและขนมปัง
.
โดยการเสิร์ฟอาหาร บริกรหรือทาสจะคอยเสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มให้แขกที่นอนอยู่ โดยแขกจะใช้มือในการรับประทานอาหารและใช้ผ้าเช็ดมือเพื่อเช็ดหลังการกิน
.
วัฒนธรรมการนอนกินนี้แสดงถึงความสำคัญของการพักผ่อนและความสะดวกสบาย การเอนนอนในระหว่างมื้ออาหารทำให้ผู้เข้าร่วมงานสามารถรับประทานได้เป็นเวลานานๆ และยังคงมีบทสนทนากับคนรอบข้างได้อย่างสะดวก
.
แต่คนทั่วไปในสังคมระดับล่างก็สามารถนอนกินได้ แต่ก็เป็นการนอนกินบนพื้น ซึ่งก็ไม่ค่อยสบายตัวเท่าไรนัก ในเวลานั้นผู้คนส่วนใหญ่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวย เงินทองก็ขัดสน การจะซื้อโต๊ะหรือเตียงดีๆ ก็คงไม่มีโอกาสมากนัก ทำให้วัฒนธรรมการนอนกิน เป็นที่นิยมเพียงแค่กลุ่มคนชนชั้นสูงเท่านั้น
.
ขอขอบคุณที่มา:
