ก่อนที่ผมยาวแบบจะกลับมาเป็นที่นิยมในหมู่สตรีชาวสยามในสมัยร.6 นั้น ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น 'ผมยาว' เป็นสิ่งที่ไม่นิยมมาตั้งแต่หลังจากกรุงแตก
.
สตรีไทยภาคกลางเริ่มตัดผมสั้นช่วงปลายกรุงศรีเนื่องจากช่วงนั้นไม่มีการพบผมเกล้าของผู้หญิงเลย ส่วนหนึ่งก็มาจากคนสมัยกรุงศรีอยุธยามาจากที่ต่าง ๆ กันมาก อีกทั้งเริ่มรบกับพม่าบ่อยจึงพากันตัดผม ผู้ชายจะไว้ผมสั้น มีลักษณะโกนรอบศีรษะ มีผมตอนกลางศีรษะแล้วแสกกลางเรียกว่า "ทรงมหาดไทย" เพราะต้องรบทัพจับศึกไม่มีเวลาแต่งตัวหรือเอาใจใส่ทรงผม
.
ส่วนผู้หญิงก็ตัดผมให้สั้นลงเพื่อไม่ให้ตัวเองสวยและปลอมตัวเป็นชาย เพื่อความสะดวกในการหนีภัย อีกทั้งจะได้ปลอดภัยจากการโดนฝั่งพม่าฉุด
.
จนมาถึงยุครัตนโกสินทร์ตอนต้นก็ยังนิยมไว้ผมทรงมหาดไทยกันอยู่ เพราะสมัยนี้ก็ยังมีการรบทัพจับศึกกันอยู่บ้าง จึงยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงเรื่องทรงผม แต่ผู้หญิงจะนิยมไว้จอนที่หูยาวลงมาแล้วยกทัดไว้ที่หู
.
จะเห็นได้ว่าในช่วงนั้นพม่ารบกับสยามบ่อยผู้หญิง เลยพากันตัดทรงผมสั้นกันมายาวนานจนเป็นธรรมเนียมมาถึงยุครัตนโกสินทร์ และอาจจะเพราะผมยาวมันดูแลยากกว่าการไว้ผมสั้น(ที่นิยมมากกว่า) อีกทั้งยังเห็นผมสั้นเป็นเอกลักษณ์ของสตรีชาวสยามโดยจะดูถูกเหยียดหยามผู้หญิงที่ไว้ผมยาว นุ่งซิ่นว่าเหมือน 'คนลาว' อีกทั้งยังถูกมองว่า 'ดัดจริต' ไว้ผมยาวอย่างกับ 'แหม่ม' เราจึงเห็นภาพสตรีสยามในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นไว้ผมสั้นเป็นเสียส่วนใหญ่จากภาพถ่ายนั่นเอง
.
หลังจากนั้นเทรนด์ทรงผมของสตรีไทยที่ตัดผมสั้นก็เลิกไปในสมัยรัชกาลที่ 5 เนื่องจาก ร.5 ทรงโปรดผมยาวและจากนั้นถ้าจะไว้ผมสั้นอีกก็ออกแนวตามความชอบ รสนิยมของใครของมันไม่ได้ถือเป็นธรรมเนียมอะไร
______________________
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
-เครดิตข้อมูลโดย ให้กาลเวลาเล่าเรื่องสยามแต่ปางก่อน
-เครดิตข้อมูลโดย boran_diary