เมื่อประมาณ 3,600 ปีมาแล้ว คลื่นสึมานิขนาดใหญ่ที่เกิดจาก ภูเขาไฟระเบิด ในทะเลอีเจียน ซึ่งอยู่ทางตะวันออกของ ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ในครั้งนั้นภูเขาไฟที่ เกาะซานโตรินี (Santorini) ซึ่งปัจจุบันเรียกชื่อว่า เกาะทีรา (Thira) อยู่ทางตอนใต้ของ ประเทศกรีซ เกิดการปะทุอย่างรุนแรง จนทำให้ตัวเกาะหายไปเกือบหมด และเกิดคลื่นขนาดใหญ่ติดตามมา ทำให้ผู้คนล้มตาย และอาคารบ้านเรือนเสียหาย
.
ผลจากพิบัติภัยที่ ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ในครั้งนั้น ทำให้วัฒนธรรมมิโนอา (Minoan Culture) ของกลุ่มชนโบราณ ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่เกาะครีตต้องเสื่อมสลายลง การเกิดคลื่นใหญ่ดังกล่าวจึงถือได้ว่าเป็นการเกิดคลื่นจากแผ่นดินไหวหรือคลื่นสึนามิ ที่มีการบันทึกไว้เก่าแก่ที่สุด
.
สึนามิ (Tsunami) เป็นภาษาญี่ปุ่น แปลว่า คลื่นท่า (harbor wave) คือ คลื่นหรือกลุ่มคลื่นที่มีจุดกำเนิดอยู่ในเขตทะเลลึก ซึ่งมักปรากฏหลังแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ แผ่นดินไหวใต้ทะเล ภูเขาไฟระเบิด ดินถล่ม แผ่นดินทรุด ฯลฯ ซึ่งคลื่นสึนามิสามารถเข้าทำลายพื้นที่ชายฝั่ง ทำให้เกิดการสูญเสียทั้งชีวิตและทรัพย์สินได้ ส่วนใหญ่สึนามิเกิดบริเวณเดียวกับย่านที่เกิดแผ่นดินไหวในทะเลหรือชายฝั่ง โดย 80% ของสึนามิที่เกิดทั้งหมดมักอยู่ในบริเวณ มหาสมุทรแปซิฟิก
.
